Οι αποτυχίες της αγοράς και ο ρόλος του κράτους στην ανάπτυξη της οικονομίας

Η αποτυχία της αγοράς είναι συνέπεια των ατελειώνμέσα και όργανα της αγοράς. Στην περίπτωση αυτή, η αδυναμία αυτών των στοιχείων να επιλύσουν ικανοποιητικά τα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα που είναι σημαντικά για την κοινωνία. Εάν για κάποιο λόγο τα βασικά στοιχεία του μηχανισμού της αγοράς όταν εργάζονται σε αυτόνομο τρόπο δεν διασφαλίζουν τη δημόσια αποδοτικότητα, τότε στην περίπτωση αυτή υπάρχει ανάγκη για κυβερνητική παρέμβαση στην ανάπτυξη της οικονομίας. Το φιάσκο των εμπορικών σχέσεων λέγεται στην περίπτωση που δεν προωθούν την ορθολογική κατανομή και χρήση των πόρων.

Οι αποτυχίες της αγοράς αποτελούν εμπόδια που εμποδίζουν την οικονομία να επιτύχει δημόσια αποδοτικότητα.

Κατά κανόνα, υπάρχουν τέσσερις αναποτελεσματικές καταστάσεις. Επισημαίνουν τις αποτυχίες της αγοράς. Αυτές περιλαμβάνουν τις ατελείς (ασύμμετρες) πληροφορίες, το μονοπώλιο, τα δημόσια αγαθά, τις εξωτερικές επιπτώσεις.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η αγορά δεν είναι σε θέση νανα οδηγήσει σε δημόσια αποτελεσματικότητα σε περίπτωση που οι δραστηριότητες ορισμένων καταναλωτών ή παραγωγών έχουν αντίκτυπο στην ευημερία άλλων ανθρώπων. Όταν η επιρροή είναι θετική, τότε υπάρχουν και εξωτερικά οφέλη. Αν ο αντίκτυπος είναι αρνητικός, τότε διαμορφώνονται τα εξωτερικά κόστη. Αυτοί, με τη σειρά τους, συνδέονται με την παραγωγή κάποιου καλού. Το δημόσιο κόστος περιλαμβάνει τις ιδιωτικές δαπάνες και τις εξωτερικές επιπτώσεις της παραγωγής.

Κατά κανόνα, όταν παρουσιάζονται αποτυχίες της αγοράς, τοτο κράτος εισέρχεται στις οικονομικές σχέσεις. Η λύση των προβλημάτων γίνεται με διάφορα μέσα. Έτσι, το κράτος ακολουθεί μια πολιτική αντιμονοπωλιακής πολιτικής, περιορίζει την παραγωγή προϊόντων με αρνητικές εξωτερικές επιπτώσεις. Παράλληλα, προωθείται η παραγωγή και κατανάλωση οικονομικών οφελών με θετικές επιπτώσεις.

Οι αναφερόμενες κατευθύνσεις της κατάστασηςοι δραστηριότητες είναι σε κάποιο βαθμό το κατώτατο όριο, σύμφωνα με το οποίο υπάρχει παρέμβαση της εξουσίας στην αγορά. Ωστόσο, σήμερα το κράτος έχει ευρύτερες οικονομικές λειτουργίες και είναι σε θέση να εξαλείψει αποτελεσματικότερα τις αποτυχίες της αγοράς. Μεταξύ των κύριων λειτουργιών των αρχών μπορούν να αναφερθούν τα εξής: η εισαγωγή παροχών ανεργίας, η ανάπτυξη υποδομών, η καθιέρωση διαφόρων τύπων παροχών και συντάξεων για πολίτες χαμηλού εισοδήματος και άλλοι. Ταυτόχρονα, πρέπει να σημειωθεί ότι ένας μικρός αριθμός από αυτά τα γεγονότα έχουν τις ιδιότητες αποκλειστικά δημόσιων αγαθών. Τα περισσότερα από αυτά δεν προορίζονται για συλλογική αλλά για προσωπική κατανάλωση.

Το κράτος, διεξάγοντας αντιμονοπωλιακό καιαντιπληθωριστική πολιτική, επιδιώκει κυρίως να μειώσει την ανεργία. Οι αρχές συμμετέχουν ενεργά στη διαχείριση των διαρθρωτικών αλλαγών, τονώνοντας και υποστηρίζοντας την επιστημονική και τεχνική πρόοδο, προσπαθώντας να διατηρήσουν υψηλό επίπεδο ανάπτυξης και την εθνική οικονομία. Μαζί με την εξωτερική οικονομική και περιφερειακή ρύθμιση, τα μέτρα αυτά υποδηλώνουν τη σημασία του ρόλου του κράτους στην οικονομία. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η συσκευή ισχύος προσπάθησε να λύσει αποτελεσματικά δύο προβλήματα διασυνδεδεμένα μεταξύ τους. Πρώτα απ 'όλα, το κράτος προσπάθησε να εξασφαλίσει σταθερή λειτουργία της αγοράς. Δεύτερον, η κυβέρνηση προσπάθησε, αν όχι να λύσει, να μαλακώσει τα οξέα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Όλες αυτές οι δράσεις αποσκοπούσαν στην αποτροπή των αδυναμιών της αγοράς.

Ταυτόχρονα, όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές,η ταχεία ανάπτυξη της κρατικής ρύθμισης δεν μπορεί να συνεχιστεί αδιάλειπτα. Έτσι, στις συνθήκες μιας οικονομίας της αγοράς, οι λειτουργίες της συσκευής ισχύος έχουν ορισμένους περιορισμούς.